Acht jaar Fokuswonen zit erop. Acht jaren die omgevlogen zijn, mede door de Cobus avonturen die ik heb beschreven op mijn weblog en nu eindelijk gebundeld worden in mijn boek ‘Cobus in zijn Fokus’. Binnenkort te bestellen bij www.boekscout.nl en in de boekhandel. Natuurlijk stopt Cobus niet. Ik ga gewoon door waar ik ben gebleven en blijf mijn avonturen, via deze vernieuwde website, naar jullie toesturen.
Het wonen op de Weteringsbrugmolen in Amstelveen onder de hoede van Fokus bevalt nog steeds uitstekend. Ik blijf erbij dat het wonen in een Fokus-woning ideaal is voor mensen met een zware lichamelijke functiebeperking en ik kan het iedereen, die het gedoe met het PGB zat is, van harte aanbevelen.
Cobus ligt nog steeds plat omdat mijn decubiteswond maar niet wil genezen. Al mijn artsen zijn het erover eens dat opnieuw opereren de beste optie is en dat gaat ook op 6 maart gebeuren, opnieuw in het AMC. Gelukkig vindt mijn plastisch chirurg het goed dat ik een aantal uurtjes per dag ga zitten, omdat het eeuwige liggen ook niet goed is voor een mens en ik echt wel uitgekeken ben op mijn slaapkamer. Het zitten gaat bovenverwachting en dus probeer ik een aantal dagen in de week wat zituurtjes te pakken en dat bevalt prima.
Januari was trouwens in alle opzichten een opwindende maand. Allereerst werd Amsterdam opgeschrikt door de dreigende sluiting van de halve roze buurt, met als dieptepunt, of is hoogtepunt in dit geval een beter woord, de sluiting van Yab-Yum, Casa Rosso en de Bananenbar, waar moeten de mannen nu hun vrijgezellenfeesten vieren? Verder verloor Ajax in januari van drie degradatiekandidaten en van hun grootste concurrent PSV, opnieuw weg kampioenschap en dus deed Martin van Geel maar weer eens een paniek aankoop in de vorm van de bejaarde Ghanees Kuffour, al een half jaar bankzitter bij het Italiaanse Livorno. Wat ook opviel in januari was de staking van de politieagenten, hun loon blijkt veel te laag, en verder bleken de grappig geachte Clinic Clowns ineens doodsangsten op te wekken bij hun patientjes in het ziekenhuis. Over deze laatste twee groepen gaat deze Cobus.
Zorgelijker wordt het als de stakende agent zich ineens van zijn of haar goede kant wil laten zien en besluit bejaarden en gehandicapten te gaan verzorgen in plaats van boeven te gaan vangen; dan schrikt Cobus. Dit komt vooral omdat ik een aantal jaren geleden een hele slechte ervaring had met een geflipte politieagent bij Fokus. Dat de sollicitatieprocedure bij Fokus nog wel eens te wensen overlaat bleek wel uit de komst van De Geflipte Agent bij ons project in Amstelveen. De Geflipte Agent had het helemaal gehad bij de politie en was het harde wereldje vol macho’s zat en besloot dat hij eens iets heel anders moest gaan doen en dus dacht hij: laat ik het eens over een hele andere boeg gooien; ik ga in de zorg werken met gehandicapten en zo kwam hij bij Fokus terecht.
De Geflipte Agent had tijdens zijn sollicitatiegesprek laten weten dat hij graag eens met mensen wilde werken. Mensen die dat zeggen zijn heel eng en absoluut niet geschikt voor dit werk. Dit weet Cobus al jaren, helaas was de sollicitatiecommissie van Fokus hiervan niet op de hoogte en dus werd De Geflipte Agent aangenomen tot grote schrik van de bewoners en niet veel later ook van het personeel van Fokus.
Vol verbazing keek ik De Geflipte Agent, die zelfs moeite had om mijn brood in behoorlijke stukjes te snijden, aan. Ik had geen idee hoe De Geflipte Agent hier bij kwam: ten eerste had ik helemaal geen budget voor dit soort activiteiten en ten tweede heb ik vrienden en familie genoeg om leuke dingen mee te doen. De Geflipte Agent vond mij meteen veel minder leuk en nadat hij mijn lunch naar binnen had gepropt vertrok hij snel. Het was de laatste keer dat ik De Geflipte Agent sprak. Een aantal dagen later ging de wave door het project. De locatiemanager bleek de fratsen van De Geflipte Agent ook zat en had hem op staande voet ontslagen. De opluchting onder de bewoners en het Fokus-personeel was groot. Veel mensen denken daar misschien anders over, maar met mensen werken is echt een vak.
En De Geflipte Agent? Het zou mij niets verbazen als hij in de zorgsector werkzaam is gebleven en wel als Clinic Clown. Deze mislukte Bassies schijnen kinderen in het ziekenhuis de stuipen op het lijf te jagen met hun enge rode neus en flauwe grappen. Cobus heeft altijd al een hekel gehad aan clowns. Gelukkig bestond in mijn jeugd de Clinic Clown nog niet. Ik moet er niet aan denken dat mijn verblijf in het ziekenhuis, terwijl ik weerloos in mijn bed aan mijn tractie lag, werd opgevrolijkt door deze enge mannen of vrouwen. Ik had het waarschijnlijk niet overleefd.
